woensdag 7 maart 2018

Kraanvogels kijken met de zwartbuikwaterspreeuw



Het is heel kinderachtig maar ik wil graag de persoon zijn die de Ooijpolder-zwartbuikwaterspreeuw als laatste gezien heeft voordat hij weer richting Scandinavië vertrekt. Vandaag zit ik nog goed wat dat betreft. Afgelopen zondag heb ik hem om 17:54 zien vertrekken. En sindsdien is hij niet meer gemeld. Natúúrlijk hoop ik wel dat hij nog terugkomt. Mocht dat niet zo zijn dan kan ik in ieder geval weer een nieuw filmpje van hem bekijken. Lekker lang, want ik krijg zo'n heerlijk rustgevoel van dat kabbelende watergeluid. (Al moet ik nu ook even nodig naar het toilet.) Volgens vogelaarcollega H. zou het wel dertig jaar kunnen duren voordat de vogel zich hier weer laat zien. De video is gemaakt op 27 februari jongstleden. Koud dat het was!

De zwartbuikwaterspreeuwbezoekjes zorgen ook voor leuke bijvangst. Eerder plaatste ik al een foto van een appelvink. Gisteren zag ik zelfs voor het eerst een uiterst schuwe waterral. Voor het eerst in vrijheid, bedoel ik. In de hand van vogelvanger B. had ik er al eens drie op een meter afstand mogen bewonderen. De watervogel kroop stiekem door het riet, liet zich vervolgens tot mijn grote verrassing open en bloot zien, en werd helaas précies op dat moment verjaagd door een passerende brommer. Geen tijd voor een foto.








Dit vrouwtje wintertaling zit (of zat) er ook alweer een poosje. Heel leuk mini-eendje.




Met de plaatselijke ijsvogel heb ik wel medelijden. Al een paar keer heb ik hem letterlijk over de aanwezige fotografen zien vliegen. Te schuw om in hun buurt te gaan vissen. Wat vooral tijdens het ijskoude weer een groot probleem voor hem heeft kunnen zijn. Een hoop plekken zonder stromend water waren dichtgevroren. Eén keer durfde hij héél even in een boom vlakbij de waterspreeuwbezoekers te gaan zitten. Die hem grappig genoeg allemaal niet hadden opgemerkt.

De tópbijvangst was echter een groepje overvliegende kraanvogels! Hun mogelijke komst was drie kwartier eerder gemeld. En het leek me wel heel spectaculair om in de nabijheid van een vet rood beletterde vogel naar een groep overvliegende rood beletterde vogels te kijken. 




In eerste instantie leek dat teveel gevraagd en besloot ik na een tijdje wachten maar verder de Ooijpolder in te fietsen. In de hoop op een leuke waarneming van een 'gewoon' vogeltje. (Een drietal jochies dat ter plekke aan ijsschotsvernietiging deed bevorderde mijn vertrek eerlijk gezegd ook wel.) Ik kreeg een mannetje torenvalk dat een prooi zat te verorberen.























Intussen bleef ik wel omhoog kijken. En potverdikkie, recht boven het centrum van Nijmegen zag ik een sliertje vogels overtrekken. Een stuk langzamer flapperend dan de vele rondvliegende ganzen in de Ooijpolder.























Kraanvogels! Ver weg, maar dichtbij genoeg voor wat bewijsplaatjes. Bovenstaande twee foto's kun je als je wilt groter klikken.




Met blij gemoed terug naar de waterspreeuw. Want die wil ik altijd graag zien als hij naar zijn geheime slaapplaats snort. Hij was nog maar net weg of ik zag in de verte een tweede sliertje kraanvogels. Ik vermoed dat ik ze onbewust heel zachtjes gehoord had. Ze waren al een flink stuk van me vandaan gevlogen. En toch werd mijn blik hun richting in getrokken.





Gelukkig nog net dichtbij genoeg voor een (eveneens opklikbaar) bewijsplaatje. Wat ben ik toch een vuile geluksvogel! (Al dwing ik het natuurlijk ook wel af.)

Volgende blog: een roepende klapekster? Die hoor je toch nooit geluid maken in hun overwinteringsgebied...?!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten