Kijk, mijn haastige, scheve, tamelijk onscherpe foto van de Beleef-de-lente-zwarte-sternkuikens wordt nu ook op de site gebruikt. Vermoedelijk wel de eerste plaat waarop ze zijn vastgelegd. Dus we vinden het stiekem gewoon leuk.
Soms kom je na het vogelen terug met een juveniele koolmees, een dode mol en een bejaarde vrouw met een gat in haar hoofd. Het kan niet altijd feest zijn.— Mars Gremmen (@MarsGremmen) 20 juni 2018
Vooral die bejaarde vrouw, zittend op het fietspad, bloed aan haar hoofd, verdwaasd voor zich uitkijkend, boerend en een enorme wind latend, was een treurig gezicht. Haar bejaarde medefietsers bleven er opvallend rustig onder. Ze hadden bijna de neiging om mij te troosten. Nou ja, op hoge leeftijd heb je natuurlijk al het een en ander meegemaakt.
Gelukje bij thuiskomst was dat de buizerds met de toch wel wat lange staarten in de Bruuk, op mijn computerscherm twee wespendieven bleken te zijn. En eerlijk gezegd had ik ook mijn eerste eikenpages en grote weerschijnvlinder aangewezen gekregen. Door een profi-vlinderaar. Maar op zo'n grote afstand, zo hoog in een eik, dat ik ze maar niet meegeteld heb.
Vuurwerk! Helaas raakte hij me niet. Ik had graag een sliert wespendiefpoep als trofee op mijn schouder met me meegedragen. Doet me denken aan de visdief in de Liendense waard, afgelopen zaterdag. Die vertrouwde mij niet, vloog krijsend over me heen en vuurde een slinger yoghurt op me af. Ook mis.
Later op de dag fotografeerde ik een buizerd. Mooie gelegenheid om de vogels ter vergelijking eens naast elkaar te leggen. De wespendief is o.a. iets groter dan de buizerd (niet te zien in het veld), zijn kleinere, grijze kop is meer vooruitgestoken en zijn staart is wat langer en smaller. Hij heeft twee banden op z'n staart (plus een eindband) en z'n ogen zijn geel. Veelal lastig te zien als ze honderd meter boven je hoofd vliegen...
Hoe ik deze foto's gemaakt heb? Juiste tijd, juiste plek en blijkbaar precies op het juiste moment met m'n camera met de gierzwaluw meegezwiept. Ik was blij verrast bij het downloaden. Hoewel ik heus wel zie dat er professioneel gezien best wel wat aan mankeert. Het waren de eerste drie foto's die ik schoot. De overige tientallen gierzwaluwplaatjes waren allemaal waardeloos. Zo te zien heeft-ie zijn krop al aardig vol met insecten.
Het risico van een bezoekbare Beleef-de-lente-vogel is natuurlijk dat hij volop bezocht wordt. Met tot gevolg hier en daar flink platgestampte dijkvegetatie. Door types zoals ik... Nou ja, ik neem aan dat de initiatiefnemers dat hadden ingecalculeerd. En besloten het maar voor lief te nemen. Alles voor het bekend en bemind maken van deze o zo fijne vogelsoort. In de hoop op enthousiasme voor het beschermen van de krijsende fladderaars.
Het BDL-gezinnetje zwarte stern maakt het intussen volgens mij uitstekend. De kuikens zijn al verbazingwekkend ondernemend.
Update: in de nacht van zondag op maandag is er één kuiken verdwenen. Op zondag probeerde ook al een vreemde vogel met een van de jongen te paren. Dus zo "uitstekend" gaat het inmiddels niet meer.
Op vlotje 23 (als ik me niet vergis) zitten de oudste jongen. Die inmiddels al tot 'reusachtige' proporties zijn gegroeid.
Door het slechte licht (te scherp of juist te donker) heb ik niet goed kunnen zien en tellen hoeveel jongen er in totaal in de kolonie zijn. Ga ik natuurlijk nog eens doen. En dat wordt naarmate ze groter worden alleen maar makkelijker.
Een tijdje terug vroeg ik me af of de sterns hun prachtkleed alweer aan het kwijtraken zijn. Dat kan ik nu zonder twijfel bevestigen.
Schotse vogelaar M. zit er volgens mij bijna dagelijks. Bij het meeuweneilandje in de Lentse waard. Hij wees me ook deze pontische meeuw naast de kleine mantelmeeuwen aan. Meeuwen in alle jaargangen en -getijden determineren is best mogelijk. Maar je moet er wel een echte studie van maken. (En ik ben al bijna vijftig jaar tergend lui...)
Geen eierschalen onder de nesten van de Lentse huiszwaluwen. Ik was nieuwsgierig of die er (nog) lagen.
Dus dan maar tegen beter weten in proberen wat actiefoto's te maken. Lijkt natuurlijk nergens op. Maar je ziet wel mooi hoe ze zich uit hun nest laten vallen.
Aan z'n gezicht te zien, op plaatje 3, is de muur waar hij zijn staart tegen raakt nogal koud.
Even voor verwarring zorgen op waarneming.nl door deze foto in te voeren als 'juveniele kleine plevier'. Het klopt overigens wel hoor. Kijk maar eens goed, links van die jonge visdief. Het is dat ik het woord 'poepscheetje' liever niet gebruik. Maar wat een poepscheetje, hè?
Mooi om in Waterrijk-Oost op één moment verschillende stadia van de ontwikkeling van het visdiefje te zien.
Hetzelfde geldt voor de kluut. Dit exemplaar lijkt me hard op weg naar een compleet zwartwit kleed.
In Waterrijk-Oost zag ik ook eindelijk de roerdomp weer eens vliegen. Op grote afstand. Snel m'n camera gepakt en het tafereel gefilmd. Om er thuis bij het downloaden van de geheugenkaart achter te komen dat ik het filmknopje van m'n fotocamera niet goed had ingedrukt. Nou ja, meer dan een bewegend bruin vlekje had er waarschijnlijk toch niet op gestaan. Ik kon nog wel een geluidsopname van een stukje porseleinhoenzang opnemen met m'n iPhone. Ook leuk. Striptekencollega L. was mijn porseleinhoenzanggetuige. Diezelfde L. was overigens dolblij met zijn puttertje op korte afstand. (Hij bewoog zijn mondhoeken.) Die vreugde had ik hem voorspeld, maar hij geloofde mij nooit.
Een gele kwikstaart in het graan. Dat lijkt me een aardig eindplaatje voor week 25. Alleen al omdat je tegenwoordig zo weinig graan ziet. En je kunt mooi inschatten hoe licht zo'n vogeltje wel niet moet zijn, als een graanstengel hem kan dragen. (Bij mij knakt-ie altijd onmiddellijk.)
