Mars' natuurblog: Vier jaar vogelen

maandag 18 juni 2018

Vier jaar vogelen

Feest! Precies vier jaar geleden ging ik voor het eerst met een verrekijker op pad. Ik zou mezelf vandaag gewoon op een wielewaal moeten trakteren. Of een zwarte specht.
— Mars Gremmen (@MarsGremmen) 15 juni 2018

Als je je dan naar een gebied begeeft waar de zwarte specht woont, in de tijd van het jaar dat ze druk bezig zijn met hun jongen voeren, dan heb je een aardige kans ze daadwerkelijk tegen het lijf te fietsen. Vooral als je vijfhonderd meter van tevoren de jongen al hoort roepen. Ze zaten op een heel druk punt en zijn dus wel wat voorbijgangers en toeschouwers gewend. Desalniettemin niet te lang blijven staan om de boel niet te verstoren. Snel wat fotootjes schieten en wegwezen. Let op hoe de specht mooi met zijn staart tegen de stam leunt. De vogels met de niet tot de snavel doorlopende rode kruin zijn vrouwtjes.

Op de plek waar een wielewaal gesignaleerd was had ik minder geluk. Wat de wielewaal betreft dan. Die liet zich horen noch zien. Wel hoorde ik wéér een zwarte specht. Die ik na een tijdje zoeken hoog in een boomtop vond. Zo zie je maar hoe belangrijk vogelen met je oren is.

In hetzelfde gebied zag ik een roofvogel op een tak. In fel tegenlicht. Zal wel een buizerd zijn, dacht ik. Maar bij het oplichten van het donkere silhouet in Photoshop kwam er een krachtige wenkbrauwstreep tevoorschijn. Geen vlekken op de rug, afgeronde staart... havik!

Wederom in hetzelfde gebied: een nieuwe Gelderse dagvlinder. Groot dikkopje. Niet echt een schoonheid. Maar een lifer is natuurlijk altijd welkom.

Wéér een foto van een roodborsttapuit...?! Klopt. Sorry. Maar op een geel paaltje had ik hem nog niet.

Hebben je ouders zich kapot gewerkt om je groot te krijgen, vlieg je jezelf dood tegen een raam, beland je in een Albert Heijn-tas bij een Nijmeegse striptekenaar op tafel. (Benieuwd hoe-ie smaakt!) #groenespecht #sneu pic.twitter.com/jACqYyTmgd
— Mars Gremmen (@MarsGremmen) 16 juni 2018

Bij mijn grote broer uit de kliko gevist. Raamslachtoffer. Een jong mannetje groene specht. Zonde.

Wel een goede gelegenheid om het beestje eens goed te bekijken. In de fietstas mee naar huis genomen, met het idee hem als een echte kunstenaar te gaan natekenen. Maar bij het openen van de zak steeg er zo'n onwelriekende geur op, dat ik hem maar snel in de diepvries heb gelegd. Misschien kan De bastei de vogel wel voor de collectie gebruiken. Als ze er tenminste niet al dertienhonderdzevenentachtig hebben. Dat spitse rode geval bij zijn snavel is overigens zijn tong. Die heeft een lengte van zo'n tien (!) centimeter en hij kan hem rond zijn schedel oprollen. (Ik heb dat zelf ook wel eens geprobeerd. Maar kan dat niemand aanraden.)

Edit 28-09-18: de Bastei was blij met 'mijn' specht. Helaas kwam de preparateur er bij het villen achter dat de vogel niet opzetbaar was. Bloedpennen vielen eruit en de nog niet volgroeide schedel viel uit elkaar. Jammer.

Grutto in de bloemetjes. Het enige moment dat-ie heel kortstondig zijn snavel uit zijn verenkleed haalde. Zodat ik kon concluderen dat het geen wilde eend met extreem lange poten was.

Die grutto zat in de Liendense waard. Net als deze lepelaars en kluut. Die laatste was de reden dat ik ernaartoe gefietst was. Naast een geslaagd nichtje een dorpje verderop. Die kluut had ik namelijk nog niet op mijn vogelwerkgebiedjaarlijst. En dat vond ik stom.

NIEUWS! Vader stern komt even kijken of er al jongen zijn - het is immers vaderdag. En ja hoor, niet te zien nog op de cam, maar een bezoeker die vlakbij woont (Fietsvogelaar) heeft twee kuikens ontdekt! https://t.co/xPg5jWqvZM pic.twitter.com/g0aFHbVoqz
— Beleef de Lente (@beleefdelente) 17 juni 2018

Mijn vogelaarsgeluk laat me nog steeds zelden in de steek. Als het buiten waait, dan is het beeld op de Beleef-de-lente-webcam van de zwarte stern vrij beroerd. Dus toen ik even naar de Ooijpolder fietste om in helder beeld te kijken hoe het met 's Neerlands beroemdste sternpaar ging, kon ik als eerste ontdekken dat ze twee jongen hadden gekregen. Of nou ja, ik kon het in ieder geval als eerste doorgeven in de chatroom op de BDL-zwarte-sternpagina. En wellicht heb ik ook de eerste foto's en het eerste klungelfilmpje geschoten. Helaas begon het al snel stevig te regenen. Waardoor ik geen betere beelden heb kunnen maken.

Vorig jaar kon ik ook al volkomen toevallig een filmpje schieten van het vertrek van de Beleef-de-lente-koekoek. Ik ben gewoon een enorme vuile geluksvogel(aar). En terecht! Ik verdien dat. (Vraag me niet waarom.)

Door de regenbui heb ik niet meer kunnen tellen op hoeveel vlotjes er zich al jongen bevonden. Ga ik snel nog doen. Op opvallend veel nesten waren de jongen overigens alleen gelaten.