Sint Jansberg. Ik heb nog overwogen haar te vragen of ze wist dat er een vogel op haar hoofd zat. Maar ik wilde het beestje niet verstoren. Valkparkiet.
Spechtensucces! Eerst liet een zwarte specht uitbundig twee van zijn roepen aan me horen. Terwijl ze hoog over het bos vloog.
Om vervolgens gewoon in de boom voor mijn neus te landen!
Waarna een middelste bonte specht het nog eens herhaalde. In een boom voor mijn neus landen dan. Roepen deed hij niet. De bosuil waarop ik eigenlijk stond te wachten ook niet.
27 januari, 103 vogels op m'n 2021-jaarlijst. Ik ben niet ontevreden maar het kan beter. Frustratiesoort is vooralsnog de ringmus. Die ik één keer onzeker heb kunnen spotten. Net als die andere vogel. Hoe heet-ie ook alweer? Kom ik straks wel op. De slobeend werkte gelukkig goed mee.
Al samenwerkende brengen ze met pootbewegingen voedsel naar boven. Met hun forse snavel zeven ze waterplanten en waterdiertjes uit het water.
Onderweg naar G. in A., om mijn iPhone -2 in te ruilen voor een iPhone 7, kwam ik twee mooi poserende buizerds tegen. Op de terugweg zaten er vijf! Op de foto poseert een van de buizerds naast een grauwe gans. In tegenstelling tot wat sommige boswachters dachten, hebben ze bij mijn weten geen paarpoging ondernomen.
Zo van dichtbij zijn het behoorlijk imposante vogels.
Waar je beter geen ruzie mee kunt krijgen.
Het is inmiddels duidelijk geworden waarom de Ooijpolderbeflijster niet naar het zuiden is gevlogen.
Ik neem tenminste aan dat het gezwel op zijn rechtervleugel daar de reden van is. Arm beestje. Die gaat het niet redden, vrees ik.
Mooi hoor, zo’n vrouwtje grote zaagbek. En dan ook nog zo vriendelijk zijn om je meestal in het water vertoevende oranje flippers aan de vogelgraaf te tonen.
Hoppekee, buiging erachteraan! Applaus! Encore!
Een fietser meende met zijn grote, luid blaffende hond, vlak achter me langs over het voetpad te moeten rijden. Ik verontwaardigd opzij stappen. En m’n vogel ervandoor.
Gelukkig liet een paartje ijsvogel zich niet wegjagen. Jaloers op de zaagbekperformance imiteerde het mannetje speciaal voor mij een pinguïn in een blauwe regenjas.
Even eerder werd-ie wel héél wellustig gadegeslagen door een blauwe reiger. Die uiteindelijk toch maar ging voor het visje linksonder hem.
Daar zijn we weer!
Vaste gasten in dit blog. De Waalbrugslechtvalken. Mannetje (kleiner) en vrouwtje. Jammer dat ze werden weggejaagd door de loeiende sirenes van de brandweerauto. Die aan kwam rijden om me van de Waalboog te plukken.*
Edit. Vergeet ik bijna de kemphaan in de Oude Waal! Terwijl je daar hier nou niet bepaald over struikelt. Al helemaal niet in de winter. Speciaal nog naar huis geracet om het door te geven aan topjaarlijster V. Omdat de accu van mijn iPhone -2 de geest had gegeven. Precies tijdens het versturen van een alert-app. Helaas bleek de vogel alweer gevlogen te zijn. (Later die week nog wel teruggevonden. Dus V. en de andere jaarlijsters hebben nog een kans...)
*Grapje, ja.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten