zondag 2 oktober 2016

Bladkoning

Trektelpost De Bruuk. Vier professionele vogelaars veren tegelijkertijd op bij het horen van een vogelroepje. 'Bladkoning! Márs, bladkoning!' Verwachtingsvol kijken ze me aan. Ik peuter langzaam de iPhone uit m'n broekzak en mompel: 'hebbes'. Alom gelach. 

'Vijfentwintig graspiepers, twaalf vinken' de getallen vliegen me om de oren, maar om de vogels daadwerkelijk te kunnen zien moet je je kijker op een lege plek in de lucht richten. Met een beetje geluk zie je dan een paar flapperende, zwarte vlekjes. Eerlijk is eerlijk, soms vliegen ze zo laag dat zelfs ik ze kan determineren. Visueel. Qua piepende zwarte stipjes herken ik vooralsnog voornamelijk de witte kwikstaart, de spreeuw en de boerenzwaluw. Komende maand ben ik van plan vaker een trektelpost te bezoeken, in de hoop wat bij te leren. En vooral in de hoop eens honderden gevederde vrienden tegelijkertijd te zien overvliegen. Liefst met als krenten in de pap wat vis-, zee- en slangenarenden...

Een grote, donkerbruine roofvogel — lange vleugels met zwarte punten — vliegt laag over de grond richting een boom. Dat moet haast wel een bruine kiekendief zijn. Ik doe een paar stappen opzij om de drie luid blatende schapen achter mij voorbij te laten, zodat ze zich bij de rest van de kudde vóór mij kunnen voegen. Iets blauws schiet het struikgewas in. IJsvogel! Ik loop een stukje achter de schapen aan, richt mijn verrekijker op wat boompjes verderop en zie een groene specht in het gras zitten. Na nog een paar meter doorlopen draai ik me om, om alsnog een zweefvliegtuig boven een bos wat nader te bestuderen. Door mijn kijker zie ik hoog in de lucht een dertigtal grote, schroevende vogels vliegen. Rommelig, knik in de vleugels. Ze doen me wel heel sterk aan ooievaars denken*. Dit alles in nog geen tien minuten tijd over een afstand van zo'n honderd meter. Vogelen is zó leuk!

*Waarschijnlijk was het een zwerm grote, zeer hoog vliegende meeuwen. Maar dat is niet goed voor m'n verhaal.




















Door zijn wenkbrauwstreep hoopte ik héél even dat de bladkoning zich alsnog aan mij liet zien. Maar het was een minstens zo mooie winterkoning die ik op een vijftal meter afstand druk kon zien kwetteren.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten