Ooijpoldergoudjakhals

Een dood-en-verderf-middag. Die begon met een opvallend bergje modder in de Oude Waal. 

Dat bij nader inzien een op een bever lijkend dood dier bleek te zijn. En bij nog naderder inzien een dode vos. 

Samen met vogelaarcollega L., die vanaf de dijk zat te hopen dat ik een ijsgors aan het fotograferen was, in plaats van de vos hierboven, fietste ik richting Ooijpolderklapekster. Op dat sadistische prachtvogeltje werp ik om de zoveel tijd graag een blik. Helaas was hij niet thuis en moesten we het met twee langsvliegende, roepende raven doen. Ook niet verkeerd!

Even eerder had ik me verbaasd over een groepje wel heel krap gehuisveste schapen. “Lekker knus!”, grapte L. nog. Wat verderop kwamen we achter de reden van het vreemde tafereel.

In het naastgelegen weiland lagen twee dode schapen. L. en ik moesten gelijk denken aan het schaap dat een dag eerder was doodgebeten. 

Een deskundige in het krantenartikel over de aanval dacht sterk aan een wolf bij het identificeren van de dader.

Waren we hier zomaar twee wolfslachtoffers tegengekomen? Zo dicht bij huis?! Bij het groepje schapen, een eindje terug, was inmiddels een auto met een kleine aanhanger gearriveerd. Terwijl ik me bezondigde aan wat ramptoerismefoto’s, sprak L. een overstuur schapenhoudersechtpaar aan, dat meldde dat er zich ook nog drie gewonde schapen in de wei hadden bevonden. Waarvan een dierenarts er twee had moeten afmaken.

Een DNA-test moet uitwijzen of de moordpartij daadwerkelijk het werk van een (jonge) wolf is. Of dat ze slachtoffer waren van een hond. Die laatste maakt meestal een grote rommel van een aanval, met her en der verspreide stukken wol. Een wolf houdt het normaal gesproken, zoals in dit geval, bij een nekbeet. 

Eén dag later:

Dode schapen bij Kranenburg (net over de grens bij Nijmegen) blijken vorige maand gedood te zijn door goudjakhals.
Dus kandidaat nummer 3 (naast wolf en hond) voor gedode schapen in Ooijpolder. DNA zal duidelijkheid geven.#geldersepoort @dgnijmegen https://t.co/TOed9a741Y

— Twan Teunissen (@twanteunissen) October 30, 2020

Het wachten is dus op het DNA.

Edit: Goudjakhals vastgesteld in de Ooijpolder

'DNA-onderzoek door Wageningen Environmental Research wijst uit dat de dode schapen in de Ooijpolder bij Nijmegen het slachtoffer zijn van een goudjakhals.'

Over toeval gesproken. Mijn broertje was op de Erlecomsedam een filmpje aan het opnemen. En wie kwam er pardoes zijn beeld ingefietst? De enige echte Fietsvogelaar! (Maar goed dat er geen flitspaal stond.)

Gelderse dorpsgek. Vogelobsessieveling. Dertienjarig jochie in het lichaam van een eenenvijftigjarige. Wel een leuk petje.

En de boer hij ploegde voort. Gadegeslagen door...

De beul van de Ooijpolder. Deze keer was de klapekster wel thuis.

Niet ver daarvandaan deed een groep putters en groenlingen zich tegoed aan pitten in een zonnenbloemveldje. 

Zij werden dan weer gadegeslagen door een ongetwijfeld hongerige torenvalk.

"Niet omkijken! Niet omkijken!" (Groenling.)

Ik mag altijd graag pochen over mijn geluk bij het vogelen. Maar er zijn dagen dat zelfs ik het met een schrale vogeloogst moet doen. Dat je bij gebrek aan beter maar een foto schiet van een groene vogel die zeer waarschijnlijk niet echt is. Dat de kraanvogels, die volgens de voorspellingen in grote getalen zouden gaan vliegen, stijfkoppig besluiten om daar mee te wachten. Dat de vogel die honderden ganzen in paniek doet opvliegen zeer waarschijnlijk een zeearend is. Maar dat hij zo ver en hoog vliegt dat je hem met je fotocamera niet eens kunt terugvinden. Laat staan serieus determineren. Dat de baardmannetjes, ver weg en diep in het riet, zich slechts sporadisch laten horen. En al helemaal niet laten zien.

Nou ja, op zulke momenten werkt een doodgewoon winterkoninkje best wel troostend.

En de honderden opvliegende toendrarietganzen waren ook behoorlijk indrukwekkend.

Bovendien kwam ik op de terugweg maar liefst drie roepende/zingende bosuilen tegen. (Twee hoorbaar in het filmpje.) Dus wat zeur ik nu helemaal?!

Die groene vogel die waarschijnlijk niet echt is kwam ik elders weer tegen. Vast een of ander kunstproject. Al googelende heb ik er vooralsnog geen informatie over kunnen vinden.

Edit: Vogelaarcollega K. wist me te vertellen dat de vogels door Vrienden van de groene kraaij geplaatst zijn. Zij vragen je een petitie te tekenen tegen massatoerisme in het mooie gebied. Ik heb alvast getekend.

Revanche! Zo’n vogeldipdag kan ik toch niet zomaar over mijn kant laten gaan! Hup, de Ooijpolder in. De klapekster liet zich gelijk al op het dichtsbijzijndste boompje zien. Een goed begin is het halve werk!

 

Niet ver van de klapekster vandaan besloot ik gewoon een uurtje te gaan trektellen. Onderwijl genietend van de tientallen putters en groenlingen in de zonnenbloemweides. Zoals gewoonlijk vergezeld door een biddende torenvalk. Overwinterende grote zilverreigers komen ook weer steeds meer onze kant op en lieten zich mooi bekijken.

Alle sliertjes vogel bestudeerde ik zo goed en zo kwaad als het kon met mijn fotocamera. Het was één en al gans wat de klok sloeg. 

Tótdat een heel kort sliertje, nog ver weg, mijn aandacht trok.

De vogels in het sliertje leken in een ander tempo te vliegen dan de honderden ganzen die waren overgekomen. En ze hielden korte zweefpauzes. Keerde mijn vogelaarsgeluk hier zomaar in treinvaart terug?

Ergens boven de Oude Waal maakten de vijf kraanvogels een drietal rondjes alvorens weer verder te trekken. Het blijdschapmomentje kon ik mooi in mijn zak steken! Naast de iPhone, die op hetzelfde moment de ringtone van de vogelalert-app liet horen. Blijkbaar was ik niet de enige vogelaar die ze ontdekt had. Mijn determinatie werd gelijk, definitief bevestigd.

De rest van de dag leverde nog veel voorbijvliegend gevogelte op. Qua kraanvogel bleef het bij deze ene prachtwaarneming. Mijn wens om ze ooit nog eens te hóren blijft dus staan. Foto: buizerd. 

Het vogelen eindigde met een onverwachte knaller.

Zeearend in de schemering! Dat is leuk naar huis fietsen! Revanche honderd procent geslaagd. 

Iéts eerder ontdekt had ik 'm tegen een geweldig kitschdecor kunnen vogelgraferen. Maar het kan ook té gek worden. De geredde gewonde gans zou wel eens een schietslachtoffer geweest kunnen zijn. Het jachtseizoen is geopend en daar wordt behoorlijk van gebruik gemaakt, merk ik aan het geknal de laatste tijd. (Voor het gemak sluit ik vroege nieuwjaarsvierders maar even uit.)