Bosruiter

Het is bijna een soort dierentuinbezoek, daar bij de onder water gezette voormalige weilanden in park Lingezegen. De ene na de andere prachtvogel vliegt je letterlijk om de oren. En als je dan na een paar uur ronddrentelen een kleine, ranke steltloper ziet waarvan je terecht ernstig vermoedt dat het een bosruiter is (lifer!) dan heb je de neiging om de ganswerende linten aldaar te behangen met slingers en ballonnen. (Ik weet, nuchter gezien is er weinig vrolijks aan opgeblazen plastic afval, maar het gaat nu even om het plaatje.)

Toch nog even bang geweest dat het een 'gewoon’ witgatje was. Maar de achter het oog doorlopende wenkbrauwstreep en de grotere en duidelijkere vlekken op zijn rug maken er een zekere bosruiter van.

Altijd goed in de gaten houden wat er achter je gebeurt als je door de gaten van een vogelkijkscherm staat te turen. Er kan zomaar een kleine plevier het pad oversteken.

Of zo’n prachtig kneutje gaat er even zitten foerageren.

En náást het scherm kan zomaar een oeverloper zijn koppie laten zien.

Altijd present in deze tijd: de kemphaan. Als ik er ben wel tenminste. En nee, hij wordt niet gespiegeld in het water. Dat is een takje waar je naar kijkt. Rechts een bolle kleine plevier.

En hij liet zich goed bekijken. Benieuwd hoe lang nog. Voordat hij weer verder trekt.

Vergelijkingsplaatje tureluur en groenpootruiter.

Witte kwikstaart. Niks mis mee.

Twee zwarte sterns bij een wees-ei. Van een grauwe gans die hem niet meer kon ophouden...?

Op de terugweg. F.C. Blauwe reiger. Ze laten geen bal door.