Toevalstreffers

Met mijn fotocamera kan ik verder inzoomen dan met mijn verrekijker. Ik gebruik hem dus vaak als mini-telescoop. Toch blijft een bruin vlekje aan de waterkant of een zwart v'tje in de lucht op mijn digitale schermpje vaak nog een bruin vlekje aan de waterkant of een zwart v'tje in de lucht. En zie ik soms thuis op mijn computerscherm pas wat ik nou precies geschoten heb.

Bijvoorbeeld deze hier zeldzame kleine strandloper. Die tussen een groepje oeverlopers en kleine plevieren zat. In plaats van de gebruikelijke tien á twintig had ik maar twee foto's van hem geschoten. Dus hij is er vermoedelijk ook heel snel vandoor gegaan. Voordat het me ook maar een béétje kon opvallen dat ik iets bijzonder voor de lens had.

Soms is het gewoon slordigheid. Ik stond op het punt te vertrekken, zag dat er verderop ongemerkt een groepje lepelaars was geland en schoot één snelle overzichtsfoto. Met de gedachte 'dan tel ik ze thuis wel even rustig op m'n gemak'. Groot was mijn verrassing toen er een kleine zilverreiger tussen bleek te zitten!

Ik was geconcentreerd bezig wat steltlopertjes te fotograferen. Zag toch nog heel in de verte een zwart v'tje voorbijvliegen en richtte er snel mijn camera op. Die had ik nog op de twee seconden-zelfontspannerstand staan. Waardoor ik slechts drie foto's kon schieten voordat de vogel achter een bosje verdwenen was. Licht geïrriteerd en zonder de beelden te checken ging ik vervolgens verder met m'n steltlopertjes. De voorbijvlieger vergat ik. Thuis op m'n computerscherm: visarend!