Éindelijk m'n 2019-roodkeelduiker!

De kip doet het, de waterhoen doet het, de ijsvogel doet het. En de torenvalk doet het. De kop stilhouden terwijl het lichaam in beweging is. Als je dan, zoals in dit geval, scherpstelt op die kop, dan kun je een aardig fotografisch effect bereiken. Jammer dat het zo'n donker weer was. De vogel poseerde perfect voor mij. 

De laatste week van 2017 heb ik me suf gezocht naar een Turkse tortel. Die had ik namelijk nog niet op mijn jaarlijst ingevoerd. Sindsdien staan ze bovenaan mijn zoeklijst aan het begin van een nieuw jaar. Dit paartje zat onlangs in Lent.

Ik denk dat ik eens een jaar lang Turkse-tortel-waarnemingen ga bijhouden. Benieuwd tot welk aantal ik kom. En waar ze zoal te vinden zijn. (Sowieso voornamelijk in stedelijk gebied.)

Kraaijenbergse plassen

‘Heb je de roodkeelduiker gezien?’
Vogelgraaf H. had de duiker net in zijn telescoop gehad en was met zijn auto op weg naar de plek waar hij hem beter dacht te kunnen vogelgraferen. De plek waar ik twintig minuten eerder tevergeefs, een half uur lang, Plas 7 had afgespeurd naar het beest...

Het paartje roodhalsfuut had ik daar wel weer mooi kunnen bekijken, dankzij het goede weer. (Vergelijk de grootte van de fuut met die van de meerkoet. Zoals zo vaak weer kleiner dan je denkt.) 

In de vierde versnelling racete ik achter H. aan, terug naar de plek. Aldaar leek de duiker weer in het niets verdwenen te zijn. Tot we zowat tegelijkertijd een wit plekje op het water zagen dat iets meer opviel dan de andere witte plekjes.

Éindelijk had ik de vogel dan in beeld! Midden op de plas, dus op zeer grote afstand, maar dat mocht de pret niet drukken. 

Een paar bewijsplaatjes schieten — ze zijn beter dan ik verwachtte, kun je nagaan hoe groot de afstand was — en op naar de volgende 2019-jaarlijstvogel! (Op een gedeelde tiende plaats sta ik op moment van schrijven. Ik ben wel zo sterk geweest om de niet hónderd procent zekere middelste bonte specht, appelvink en zilvermeeuw weg te laten.)

Eerder op de dag vloog tijdens het kerkhofvogelen dit sperwervrouwtje over. Brede, afgeronde vleugels, recht afgesneden staart, smalle staartbasis, snel flapperende vlucht, afgewisseld door zweefmomentjes. Meest in stedelijk gebied voorkomende roofvogel. 

Oké, vertel op, wie heeft deze aalscholver gebruikt om zijn plafond te witten...?! https://t.co/rGxaVQRbRY pic.twitter.com/y4p7x4lYhx

— De fietsvogelaar (@MarsGremmen) February 11, 2019

Van afstand een saai gekleurde zwarte vogel. Van dichtbij, in zomerkleed, verbaas je je over zijn groene ogen, witteverfborstelkop en gele plek bij de snavel. Let ook op de witte zomerplek onder zijn vleugel.

Ik vond die drie kleuren pootjes grappig. De geelgroene behoren toe aan de stormmeeuw. De oranje en de rode pootjes respectievelijk aan een juveniele en een volwassen kokmeeuw.

Zo mooi in het licht kon ik dit vrouwtje kuifeend niet ongevogelgrafeerd laten. Ondanks dat je bijkans struikelt over die eendjes.

Niks geen zeldzame (winter)vogel. Maar wel leuk om voor het eerst drie koperwieken vanuit je keukenraam in een boom te zien zitten. Ik meen ook twee keer een sperwer voorbij te hebben zien vliegen. En ik zag zowaar een turkse tortel in een struik landen.

Een groepje van zo'n tien staartmezen waarvan in ieder geval één met een wit kopje. Spierwit, of toch niet helemaal wit? Ik heb het niet goed genoeg kunnen zien, laat staan vogelgraferen. Vlak nadat ik hem ontdekte en al filmende op hem probeerde te inzoomen stak de hele groep de drukke Ubbergseweg over. Witkopstaartmees of witkoppige staartmees dus.

Edit: een paar dagen later zag Schotse vogelaarcollega M. vlak in de buurt een witkopstaartmees. Zou dus best 'de mijne' geweest kunnen zijn.

Veel te donker weer voor een goede foto. Wel leuk om te zien hoe zijn poten als het takkenwerk van een bezem achter hem uitsteken. Grote zilverreiger.

De Goffert is een goede plek voor een appelvinkwaarneming. Al gebiedt de eerlijkheid me te zeggen dat het lang niet altijd raak is. Deze keer wel. Zoals gebruikelijk hoog in de top van een boom. Er zaten er vier. Eerder die dag had een profivogelaar er dertig geteld!

Vogel onbekend

Een kletsnatte zaterdagmiddag in de Ooijpolder. Is dat nou een forse merel die daar laag over de grond langs die boerderij vliegt? Nee, het is een roofvogel. Even later zie ik hem opnieuw voorbij flitsen. Laag over de dijkrand. Hoog tempo, doorfladderend, donkerbruin, spitse vleugels... En weg is-ie weer. Ik kan er alleen maar een smelleken van maken... Maar 'in de winter zie je die hier niet'. Dat wordt echter tegengesproken door profivogelaar M., die ik mijn vogel voorlegde. 

Normaal gesproken begint er de dagen na zo'n waarneming iets aan me te knagen. En denk ik dat ik het wel niet goed gezien zal hebben. Geen geknaag echter deze keer. Waarom poseert zo'n hier zeldzame vogel nou niet gewoon even op een paaltje voor mij?!

De meest luie en schaamteloze manier om je jaarlijst aan te vullen is een foto van een meeuw klakkeloos als ‘meeuw onbekend’ op waarneming.nl te plaatsen. Ik gok op een pontische meeuw of een geelpootmeeuw. Ik edit het juiste antwoord hieronder.

Edit: pontische meeuw, derde kalenderjaar. (De meeuw midden op de foto's weet ik dan weer niet...)

Een mogelijk in België geringde slechtvalk hangt nu al zeker een maand aan de Waalbrug te bungelen. Gierzwaluwkenner J. vermoedt dat hij (of zij) door een territoriumconflict in deze benarde, dodelijke situatie is terechtgekomen. Blijkbaar hangt hij goed beschut; tijdens het vogelgraferen blies de storm mijn toch al getormenteerde fiets omver, terwijl de valk 'rustig' bleef hangen.

Tussenstand

Ik schrijf deze berichten in stukjes en beetjes; dus ik kan weer even een jaarlijsttussenstand geven. Met 94 Gelderse waarnemingen sta ik op de... elfde plek. Bah!
(Met de aantekening dat ik twee eigenlijk wel zekere grote lijsters heb weggelaten. Ik kreeg geen tijd voor een stevige determinatie.)

Even terugkomen op de pontische meeuw hierboven. Zojuist las ik dat kenmerkend gedrag van de pontische meeuw o.a. bestaat uit het 'albatrossen'. Roepen, kop hoog in de lucht steken en de vleugels openen. 'Waardoor een kenmerkende albatroshouding ontstaat.' Dat had ik gevogelgrafeerd! Dus die foto's plaats ik hier nog snel even bij. Bovenste foto v.l.n.r.: kokmeeuw, zwarte meeuw, eh... allebei pontische meeuwen...? (Ik edit het antwoord er over vijf jaar wel in.)

Op de dag dat de bijna 100 vrijwilligers van Beleef de Lente hun jaarlijkse kick-off-bijeenkomst hadden, legde mevrouw bosuil haar tweede ei. Het broeden kan beginnen! Vanaf 17 februari natuurlijk live te volgen op https://t.co/WebZVUvSRt pic.twitter.com/pfhRMBILlu

— Beleef de Lente (@beleefdelente) February 9, 2019

Laat ík nou een van die vrijwilligers zijn. Samen met een aantal anderen ga ik bloggen over één van de BDL-vogels. Officieel dus. Niet illegaal, zoals vorig jaar over de zwarte sterns. Welke vogel het wordt mag ik nog niet zeggen. Het is in ieder geval niet een van de 'vaste klanten'. Ik ga me vast voor mijn doen zo enorm mogelijk op hem inlezen. 

Er zit overigens een vogelaar in het blogteam die nóg-beroemder-is-dan-ik...! Wie? Zeg ik niet. Houd dit blog en/of de Beleef-de-lente-website in de gaten!