Roerdomper [3]

Verdikkie, minstens vier medevogelaars hebben hem vandaag wel gezien. Maar ik liet me afschrikken door een natuurfotograaf die zijn busje pontificaal voor mijn roerdomp had gezet. Dus daar heb ik maar tevergeefs een beetje achterlangs staan gluren. Om vervolgens een uurtje te gaan wandelen in de hoop dat hij dan verdwenen zou zijn. En verdwenen was-ie. Nu stonden er op precies dezelfde plek twee jonge vissers herhaaldelijk hun lijn te werpen richting het riet waar de bruine reiger zat. Ja, dan laat hij zich natuurlijk hélemaal niet zien. Ik kan beter stoppen met twitchen. Ik kan de dips geestelijk niet goed aan. Verdikkie!

Als troost maar een kwartiertje naar twee roodhalsganzen staan kijken. Ook achter een afrastering zijn ze prachtig. Ze werden continu agressief belaagd door hun buren; twee Australische hoenderganzen. Die staken hun koppen door het gaas en pikten agressief naar de roodhalsjes. Die daar grappig genoeg heel rustig onder bleven.

Verder niks opvallends gezien. Een heel armoedig vogeldagje dus. Op de terugweg fietste ik in het donker nog een eindje om door het bos, in de hoop op een bosuilenroepje. Gelukkig was dát me wel gegund. (Ik heb zó'n zwaar leven...)

De beverboom was weer een stuk verder afgeknaagd.
(Wordt vervolgd.)