Zwartbuikwaterspreeuwdip

Bijna ben ik zo stom er langs te rijden. Gelukkig besluit ik te remmen en veins ik nog even geïnteresseerd naar een blauwe reiger in een weiland te staan verrekijken. Met mijn alleronschuldigste gezicht draai ik m’n fiets vervolgens soepel honderdtachtig graden om. Waarna ik zo hard als ik kan, langs het zugang verboten-bordje weer terug over de grens naar Nederland race. Inhalen gaat ze niet meer lukken. Ze kunnen me op z'n hoogst nog proberen neer te schieten.

Anderhalf uur eerder stond er nog geen grenspatrouille-auto op het ’smokkelpad'. Met drie andere vogelaars waren we even de grens overgestoken om te kijken of de zwartbuikwaterspreeuw, net als gisteravond, misschien een stukje verderop in het riviertje was gaan zitten. Maar de hele vogel was vandaag niet meer te vinden. Keihard gedipt. En nog bijna paspoortloos in het Duits gevang gezeten ook!

Wel een paartje (?) grote gele kwikstaart gezien. Ook leuk.

Voor eventueel meelezende douane-ambtenaren: dit stukje heb ik compleet uit mijn duim gezogen. Heus.