Frappant

Ik had nog overwogen om onderstaande iPhone-foto, die ik vorige week in de Hatertse vennen maakte, als illustratie op dit blog te plaatsen. Maar ik vond hem toch wat te saai en gewoontjes. Zojuist kwam ik op Facebook precies dezelfde foto tegen! Alleen op een ander tijdstip genomen. En door een andere fotograaf. Waarschijnlijk bestaan er tientallen versies van deze opname. Originele landschapfoto’s maken is bijna niet te doen. Volgende keer neem ik mijn tekenblok mee. Dan heb je in ieder geval nog een persoonlijk handschrift.

De onderste fotograaf heeft er rechtsboven nog wel een vogel op staan. Misschien wel een boomvalk!

Edit: het kan natuurlijk ook dat ik per ongeluk een briljante fotograaf blijk te zijn. (Ik wil niemand voor het hoofd stoten.)

24-06-16

Even naar de grote karekiet in de Ooijpolder kijken heeft me vier muggenbulten in m'n nek gekost. Maar hij was het waard! (Niet.)

— Mars Gremmen (@MarsGremmen) 24 juni 2016

Vlog

Collega R. vond dat ik moest gaan vloggen. Nou vind ik dat een nogal narcistische bezigheid. En ben ik sowieso geen liefhebber van bewegende beelden van mijn steeds ouder wordende hoofd, in combinatie met mijn lijzige stemgeluid met Nijmeegs accent. Maar omdat ik die jongen graag mag, wil ik hem toch verblijden met mijn eerste vlog. Met bijzondere natuuropnamen! Al zeg ik het zelf. Heumensoord, Mulderskop, gisteravond.

Orpheusspotvogel

Eergisteren was mijn twee jaar vogelen-jubileum. Gisteren gevierd met de orpheusspotvogel. Zeer, zeer, zéér zeldzaam. Heus.

— Mars Gremmen (@MarsGremmen) 17 juni 2016

Een tijd geleden liet ik de hop schieten omdat ik nog geeneens een appelvink had gezien. Inmiddels heb ik het gros van de 'ordinaire’ Gelderse vogels waargenomen en mocht ik van mezelf de orpheusspotvogel gaan twitchen. Mooi beestje, maar stiekem vond ik de overvliegende boomvalk toch bijzonderderdur. Enfin, nummer 154 (of zoiets) op de levenslijst is binnen. Vogelwaarnemingen verzamelen; best een leuke hobby. En je komt nog eens ergens.

Een echte lawaaimaker overigens, dat beestje.

Vogelen met collega L. [1]

Vogelen in Meinerswijk met collega L. leek op een lichte teleurstelling uit te draaien. Het ijsvogeltje dat ik hem beloofd had werd alleen door mijn eigen ogen waargenomen, het puttertje dat hem volgens mijn gepoch, vermits goed in beeld, ter plekke een vogelverslaving zou bezorgen, liet zich alleen bovenin een métershoge boom zien. Op honderd meter afstand. Met tegenlicht. De rietgors zat ook meters te ver weg en de roodborsttapuit was nog niet rijp. (De fletste robotap die ik ooit heb gezien.) 

Zelfs in een klein bos wat verderop kwamen we niet verder dan de roep van een grote bonte specht en kon L. nog maar net de gele vleugelstreep van een groenling ontwaren. 

Op de fietstocht terug naar huis volgde echter het spektakel: een jagende boomvalk, prachtig in beeld! Zelfs de tot dan toe uiterst slaperige en verschillende keren geeuwende L. (hij had van mij al om ácht uur klaar moeten staan) was in één klap wakker en, voor zijn doen, schrikbarend enthousiast over deze prachtige, felle, roodgebroekte roofvogel. Het beestje ving verschillende insecten, iets muisachtigs, en had bijna een zwaluw te pakken. 

Ik kon L. tevreden bij zijn partner afleveren en vogelde zelf vervolgens nog een paar uur door. (Vijf uur 's ochtends opgestaan, zeven uur 's avonds weer thuis. Nieuw record, geloof ik...)

Ongelooflijk artistieke foto van een Konikmoeder met haar rustende jong.

Ongelooflijk artistieke selfie.




















Collega L. verrekijkt naar een puttertje hoog in de boom.



Op de plek waar ik vorig jaar verschillende keren naar een roodborsttapuit ben wezen kijken, was ik nu niet meer welkom. (De roodborsttapuit zal ook wel door de tureluurs verjaagd zijn.)

Grote karekiet en verdronken zwarte stern

Verrekijkend naar de grote karekiet hoor ik de zwarte sterns hevig tekeer gaan. Vlak voor het boompje waar de hier zeer zeldzame vogel luid in zit te zingen, en waar de sterns hun vlotnesten hebben. Op een kluitje zie ik ze vlak boven 'iets' in het water fladderen. Een snoek of een andere predator, vermoed ik. Maar het blijkt een zwarte stern te zijn die paniekerig met zijn vleugels spartelt. En die ik vervolgens voor mijn ogen zie verdrinken. Net te uitgeput om het vlotje, op een tiental centimeter afstand naast hem, te kunnen bereiken. Zwarte sterns pikken, laag vliegend, visjes uit het water. Blijkbaar kunnen ze niet zwemmen. Deze niet in elk geval.

Na dit toch wel treurige moment richt ik mijn kijker terug naar de grote karekiet, die nog steeds onverstoorbaar blijft doorzingen. Als ik even later weer een blik op het lijkje van de stern werp, zie ik het héél langzaam wegdrijven met iets donkers op zijn rug. Nu al een aaseter? Het blijkt een kuiken te zijn! 

Af en toe blijft het kadaver-vaartuigje aan een nest hangen. Waarbij het arme jong ook nog eens verjaagd wordt door de bewoners, die fladderend en pikkend boven hem vliegen. Ze dulden geen concurrentie in hun buurt. Dood en minderjarig of niet. Iets verderop zie ik zijn nog wat kleinere broertje of zusje dobberen. De kuikens kunnen dus in ieder geval wél zwemmen. Ook naar hem/haar wordt minstens één keer gemeen gepikt. (Dit zijn natuurlijk mijn persoonlijke interpretaties van hun gedrag. Ik ben bepaald geen bioloog.)

Terugkomend van een plaspauze hoor ik van een andere vogelaar, die na de onfortuinlijke gebeurtenis was gearriveerd, dat de jongen toch nog door de andere vogels zijn opgenomen. In verschillende nesten. Een eind verderop drijft het lijkje van de verdronken ouder. Omringd door luid roepende sterntjes, die wellicht hopen op een wonderlijke wederopstanding. 

Felle beestjes overigens, die zwarte sterns. In de tijd dat ik er was zag ik ze ook nog twee wilde eenden en een fuut aanvallen. Die waren blijkbaar te dicht in de buurt van hun nesten gekomen. De fuut moest zelfs een paar keer onder water wegduiken.

Dit is het enige filmpje dat ik maakte dat nog enigszins om aan te zien is, omdat ik het weggedreven sternlijkje hier van vrij dichtbij kon benaderen zonder de nesten te verstoren. (Ik ga nog telescooploos door het leven.) En omdat ik hier een stuk minder tril (ja, echt) door de inmiddels weggetrokken opwinding. Op andere foto’s en filmpjes zie je alleen maar minuscule, bewegende zwarte stipjes. (Zie bovenste foto.)

09-06-16

Twee grote bonte spechten in een boom achter het graf van mijn ouders. Reïncarnaties! Dat kan niet anders! Ik ga snel contact opnemen met een spechtenfluisteraar om te vragen wat ze mij zoal te zeggen hadden. Vermoedelijk: knoop je jas dicht, doe een das om, was eerst je handen (enzovoort.) Er passeert ook nog een dikke bromvlieg op de geluidsopname.

Doorgefietst naar de Hatertse vennen en daar álle typische HV-vogels gezien: boomvalk, dodaars, gekraagde roodstaart, grote bonte specht, groene specht en zwarte specht. Die laatste liet zich heel goed bekijken. Hij zat op een vijftigtal meter, met brede schouders en open snavel, te zonnebaden op de grond. Zo in het zonlicht zag zijn glanzende kruin er fluweelrood uit. Ik vraag me af of hij me in de gaten had, met z'n opvallende gele ogen.

Boomvalk

Op weg naar Albert Heijn twee puttertjes, en vanavond éindelijk m'n eerste libellenvleugeltjesplukkende 2016-boomvalk.

— Mars Gremmen (@MarsGremmen) 5 juni 2016

Hij staat er bekend om, maar zelf had ik het nog nooit gezien. 'Libel uit het vuistje' wordt het genoemd. De boomvalk grijpt de libel met zijn pootjes en plukt met zijn snavel één voor één de vleugeltjes, voordat hij het beestje naar binnen werkt. Bij de gegrilde kip vocht je er als kind altijd om wie de vleugels kreeg, maar een boomvalk laat ze als een esdoornzaadje naar beneden dwarrelen.

Pas toen ik zijn mooie rood/roze borstje zag had ik door dat die kwetterende lawaaimaker bovenin de boom een kneutje was. (Sinds ik geluidsopnames maak van zingende vogels ben ik pas écht een groot tegenstander van wind en passerende auto's.)

In hetzelfde gebied hoorde ik even later de nachtzwaluw en zág ik hem ongeveer één seconde. Dinsdag herkansing voor een betere waarneming tijdens de vogelwerkgroepexcursie. Als het weer meewerkt.

Duet

Mooi duet tussen een — als ik me niet vergis — spotvogel en een geelgors. Opgenomen gistermiddag op Landgoed Tongelaar. Met hier en daar een kraak, en een abrupt einde. 

Kwartel

Kwartels laten zich zeer moeilijk zien, zegt de vogelgids. Maar niet aan mij! (En nee, ze waren niet doof.) #lnieuwegeldersevogel

— Mars Gremmen (@MarsGremmen) 4 juni 2016

Eigenlijk was ik te moe om na de állerlaatste vogelcursusexcursie in de Haterse vennen nog door te fietsen naar Landgoed Tongelaar. Maar het gemis aan boomvalk moest opgevuld worden met wat wielewaalgezang. Ter plekke fietste ik ook nog een flink stuk om, omdat ik meende dat ik Tongelaar inmiddels goed genoeg kende om een alternatieve route naar de visvijver te nemen. Niet dus. 

Nog enigszins chagrijnig door mijn talent voor verdwalen, zag ik naast me in de berm wat kleine, ronde vogels verschrikt het struikgewas in schieten. Ik kon ze niet thuisbrengen, maar had het geluk dat één van de vluchtelingen in een struik was blijven hangen. Hij besloot om zich dan maar doodstil voor mij te houden, waardoor ik de kans kreeg om hem vol in verrekijkbeeld te kunnen bekijken. 

Duidelijk een hoenderachtige. 
Hebben juveniel patrijzen misschien zo’n gestreepte kop? Er verscheen echter een volwassen vogel achter in beeld, om te kijken wat voor ellende zijn/haar kuiken zich op de hals had gehaald, met net zo’n streepkop. Vogelgids erbij: kwartels! Kreeg ik zomaar een nieuwe Gelderse vogel, die zich zelden of nooit laat zien, in m'n schoot geworpen! Rode letters op waarneming.nl! Kort daarop wist het beestje zich los te maken uit zijn benarde positie. 

De wielewaal heb ik, heel in de verte, ook nog horen zingen. Prima afsluiting van een prettige vogelcursus! (Volgend jaar volg ik hem gewoon weer opnieuw, maar dan in vermomming.)

Edit 06-06-16: ik vertrouw mijn waarneming niet meer. Misschien waren het toch gewoon fazanten. Daarvan hebben de kuikens ook gestreepte kopjes. En had die volwassen vogel écht ook zo'n streepkop? Daar lees ik niks over terug in mijn aantekeningenboekje. Streng zijn en 'onzeker' van maken!

Edit 07-06-16: Ze sloegen overigens geen fazantenkreet en vlogen niet meters ver de lucht in. En ze maakten een vreemd geluid dat zo zacht was dat ik niet eens gepróbeerd heb het op te nemen.

Edit 31-05-19: met mijn huidige kennis sluit ik niet uit dat het daadwerkelijk kwartels waren. Met name omdat ik me herinner dat ze er in eerste instantie leeuwerikachtig uitzagen.

Sneu

Hij werd voorzichtig door een volwassen paard met een been aangetikt. En ik meende hem nog één kleine beweging met zijn hoofd te hebben zien maken. Maar het leek er sterk op dat het door zijn familie omringde konikveulen op sterven na dood was.