Op waarneming.nl worden foto's van kleine karekieten zelden goedgekeurd omdat ze als twee druppels water op de bosrietzanger lijken. Als je héél erg gesteld bent op een groen vinkje zou je er een geluidsopname van de zang bij kunnen plaatsen. (Die voor beginnende vogelaars ook weer lastig te onderscheiden is van de zang van de de brz.) Dit is een vrij beroerde foto. Maar dat bruine oog heeft op de een of andere manier een betoverende uitwerking op mij.
Alarmerend vrouwtje gekraagde roodstaart. In eerste instantie was ik in de veronderstelling dat ik twee (mij onbekende) vogels hoorde.
Juli wordt een slechte vogelkijkmaand genoemd. Maar als je per ongeluk in de buurt van een nest komt, laten de panikerende ouders zich juist heel goed bekijken. Een hartverzakking zullen ze er niet een, twee, drie aan overhouden maar het is niet de bedoeling dat je dan al te lang in de buurt blijft hangen.
Een van de mooiste libellen (lees: juffers); de weidebeekjuffer. Vooral prachtig in vlucht. Met fraaie donkerblauwe vlekken op z'n vleugels. Maar ja, probeer daar maar eens een foto van te maken met je compactcameraatje...
Oranje vind ik een nare en lelijke kleur. En niet alleen omdat ik hem associeer met chauvinistische dronken mensen. Maar een fel oranje gehakkelde aurelia tussen de donkergroene brandnetels, liefst in het zonnetje, is een waar genot voor het oog. Waarschijnlijk nog mooier dan de zeldzame grote weerschijnvlinder die zich maar niet aan mij wil laten zien. Zo'n platte foto brengt natuurlijk maar een fractie van de schoonheid over die je in werkelijkheid in de schoot krijgt geworpen.
Koevinkje. Bij gebrek aan een net is een foto maken van alle Gelderse dagvlinders een van mijn levensdoeltjes. (Je moet wat.)
Het landkaartje had ik ook nog niet.
Zo'n slome buizerd kan er soms heel fotogeniek bij zitten. In dit geval helaas wel heel ver weg.
Gewone oeverlibel. Zeg maar gerust doodgewoon in dit geval.
Wat die mieren met die steentjes van plan zijn? Al sla je me...
Ik vermoed dat dit een ransuil is.
Hij bracht me in verwarring door het ontbreken van zwarte pootjes. Maar het blijkt toch echt een gewone grauwe vliegenvanger te zijn. Alleen al herkenbaar door het continu een stukje opvliegen, een insect vangen, en weer terugkeren naar de beginplek.
Oranje zandoogje.
Een jonge zwartkop. Vermoedelijk uit het nest gekieperd. Hij, of zij, als ik naar het bruine hoofddekseltje kijk, zat luid piepend aan de rand van een sloot. Ik betwijfel of ze nog onder ons is.
Getwitchte zwartkopmeeuw. Tussen de tientallen, zo niet honderden, kokmeeuwen. Lekker herkenbaar in z'n zomerkleed.
Icarusvlinder. Beeldschoon fladderaartje. Zeg nou zelf.
En we eindigen met twee zwarte sterntjes op een langzaam heen en weer schommelende boomstam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten