Gehoord had ik ze al een paar keer dit jaar. Gezien slechts zo'n vier seconden. Van heel ver weg. Hoogste tijd dus om mijn chronische nachtzwaluwaanblikstekort weer eens proberen weg te werken. Aan het groene fantasiemannetje vroeg ik toestemming om het nachtzwaluwgebied na zonsondergang te mogen bezoeken. Dat was geen enkel probleem.
Veel hoop om ze in beeld te krijgen had ik niet. En het duurde langer dan ooit voordat ik ze ook maar hóórde. Toen ze hun typische, mechanisch klinkende trilzang eenmaal inzetten klonken ze echter heel dichtbij. Al snel volgden hun contactroepjes. En voordat ik er erg in had fladderden er vlak voor mijn neus twee nieuwsgierige nachtzwaluwen langs. Om snel weer door te vliegen en een twintigtal meter verderop op het wandelpad te gaan zitten. Eindelijk weer eens een vogelspotgeluksmomentje! (Bij twitchen wil dat nog maar zelden lukken. Blijkbaar is er tegenwoordig een zelfontdekking voor nodig.)
Vlug viste ik de camera uit m'n rugzak om wat opnames te maken. Al snel vlogen ze weer op en voegde er zich een derde vogel bij hen. Op nog geen tien meter afstand was ik getuige van een prachtige nachtzwaluwshow! De vogels fladderden voor me langs, hingen als een biddende torenvalk bijkans boven mijn hoofd en pauzeerden af en toe op een goed zichtbare boomtak. Door een pijnlijke linkerteen maakte ik nog net geen vreugdedansje.
Op onderstaande video heb ik wat veelal wild bewogen opnames aan elkaar geplakt. Harde bewijsbeelden!
Op onderstaande video heb ik wat veelal wild bewogen opnames aan elkaar geplakt. Harde bewijsbeelden!
(Even testen hoever ik met mijn camera op de lekker volle maan kon inzoomen.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten