zaterdag 5 mei 2018

Week 18



Behalve dat het een idioot gezicht was — een vogelaar die langs de dijk op z’n billen bij een plas water zit — werkte mijn plan ook niet naar behoren. Telkens op het moment dat de boerenzwaluwen of kneutjes prachtig in beeld leken te komen, werden ze weer opgeschrikt door de vele voorbijgangers. Een stuk of vier plaatjes heb ik slechts kunnen schieten. Waarvan deze het minst matig was. Wel mooi te zien hoe de vogel modder verzameld om aan zijn nest te gaan bouwen. 



 
Achter mij kwam een ringmus even kijken of ik wel in orde was. Vanaf dat moment kampte ik met een verdraaide fotografeerrug. 






Toch maar even schieten als je er langsfietst. Blijft een mooie vogel, de grutto.


 
Een stuk of vijf groenpootruiters zaten er in Waterrijk-Oost. Aardig te bekijken met zo’n dertig vers in ons land gearriveerde gierzwaluwen boven m’n hoofd. 





Een drietal kleine plevieren had het even met elkaar aan de stok. Teveel ingezoomd voor een scherpe foto. Maar zo zie je wel hun mooie tekening en de geopende snaveltjes. (Nummer drie buiten beeld gevlogen.)



 
Eens zien of ik dit jaar nog een aardigere foto van de veldleeuwerik weet te schieten. Lastig, want óf hij vliegt op een hoogte van soms meer dan honderd meter in de lucht, óf hij zit verborgen in het gras. 




Oké, het zijn onscherpe schermafbeeldingen. Maar ze laten wel heel leuk zien hoe de grote gele kwikstaart vanaf zijn steen naar rondvliegende insectjes hapt. Vliegend buffet. 




Hij zat een hele tijd op dezelfde plek. Ik heb hem zelfs een saltosprongetje zien doen. Je ziet dat hij hierboven de leukheidsconcurrentie met mijn zwartbuikwaterspreeuw aan wil gaan door een pinguïn te imiteren. Hij is op de goede weg!


We hebben bewegende beelden!







Vogelen tijdens etenstijd. Ik kan het niemand aanraden. Want dan blijft het tenminste heerlijk rustig voor mij alleen. 

Een week geleden zaten er nog Noordse sterns bij het Weurtse grindgat. Deze week meldde M. van de vogelcursus dat hij twee Noordse kwikstaarten had ontdekt. In een groepje van zo'n elf, twaalf gele kwikstaarten. Dus die moesten we maar eens zien te vinden. Vraag me niet waarom, maar voor witte kwikstaarten moet je daar altijd aan de waterrand zijn. Terwijl de gele kwikstaarten zich vaak in de buurt van de konikpaarden bevinden. Die jagen met hun gegraas namelijk allemaal overheerlijke insectjes uit het gras omhoog.






Mijn fotografeerfocus lag natuurlijk op de Noordse kwikstaarten. Maar een paar aardig poserende gele kwikstaarten kon ik natuurlijk niet aan mijn lens voorbij laten gaan.






M., mijn oud-vogelcursusleider en ik hebben het krankzinnige plan opgevat om met de fiets aan de Big Day 2018 mee te gaan doen. In vierentwintig uur zoveel mogelijk vogels waarnemen. We starten om 06:00 uur op de parkeerplaats van Heumensoord. En fietsen vervolgens een geheime route met zeer zeldzame vogels waar niemand anders weet van heeft. Ik noem een kleine karekiet. Zo’n zestig à tachtig kilometer rijden wordt het...

Ondanks dat we als enige team niet met de auto meedoen, maken we gelijk al goede kans op een tweede plaats. (Er doen twee teams mee.) Als voorbereiding deed ik wat vooronderzoek in Heumensoord en stuitte ik al snel op twee alarmerende raven. Je gelooft het niet maar raven behoren tot de zangvogels...











Een nog mooiere verrassing was de fluiter. Die ik onlangs in De Hamert nog keihard gedipt had. Zijn zang, de “stuiterende knikker op metaal” verraadde zijn aanwezigheid al snel. (Bij de tweede riedel maakt hij even een valse start.) Vogelgrafe J., die de vogel wél had waargenomen in De Hamert vertelde mij hoe hij zich prachtig liet zien en continu om haar heen vloog. En verhip, bij mij deed hij precies hetzelfde. Soms ging hij op slechts twee, drie meter afstand op een tak voluit zitten te zingen. Of dat nou nieuwsgierigheid is, of dat de beestjes ons gewoon weg wilden hebben moet ik nog zien uit te vissen. Mijn camera had in het schemerige bos grote moeite om de fluiter scherp te krijgen. Dus de foto's en de schermafbeelding vallen wat tegen.




Wat verderop op de heide foerageerde een boomvalk. De nachtzwaluw liet zich vooralsnog niet horen. Maar die is conditioneel gezien ook te hoog gegrepen voor de Big Day.

BewarenBewaren

Geen opmerkingen:

Een reactie posten