Één van de twee dames — moeder en dochter vermoed ik — op de 'nachtzwaluwheide' herkent mij als de 'fanatieke autodidactvogelaar van de dinsdagavondexcursie. Dat ik als fanatiek word omschreven verbaast me, maar doet me wel goed. Ik vraag of ik bij ze mag komen zitten, en met z'n drietjes wachten we op de komst van de nachtzwaluw. Iets eerder vroeg ik me af of deze fraaie beestjes überhaupt nog wel in Nederland zitten. En de oudere dame merkt op dat ze na de broedtijd wel eens hun snavel zouden kunnen houden: niks meer te versieren of weg te jagen. Dan zie ik in een fractie van een seconde, vlakbij, nog net een stukje vleugel voorbijkomen. Kort daarop gevolgd door een sprinkhaanachtig ratelgeluid. Hebbes! Daarna blijft het weer een hele tijd stil. De dames proberen hun geluk wat verderop, en ik overweeg na een tijdje mezelf ook maar in beweging te gaan zetten. Dan zie ik links op het pad iets liggen wat me eerder nog niet was opgevallen. Verdikkie, dat silhouet ken ik! Zo heb ik hem de vorige keer ook midden op het pad zien zitten! Na een tijdje roerloos stil gezeten te hebben vliegt hij op, verdwijnt, om na een paar tellen op twee, drie meter afstand, even wild om mij heen te fladderen en snel weer te verdwijnen. Dit moet ik de dames verderop natuurlijk nog even enthousiast onder hun neus wrijven. Gelukkig laat hij zich echter nog één keer aan ons alledrie zien, door op een tiental meter afstand langs ons heen te vliegen. Weg.
Mulderskop
- Roodborsttapuit
- Grote bonte specht
Beide vogels hoorde ik gelijktijdig roepen en ik kon ze om en om (op verre afstand) bekijken.
- Nachtzwaluw
Waarom zou zo'n beestje eigenlijk midden op het zandpad gaan zitten? Zou het daar nog het warmst zijn? Met een temperatuur van 32 graden overdag hadden ze over het weer echter niks te klagen. Even met Nico de Haan bellen.
- Vleermuis
Enkele kleintjes en één grotere.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten