Vreemde vogel

Oké, duidelijk, ook even boodschappen doen kan niet meer zonder verrekijker. Watwasdatingodsnaamvooreenvogel?!

Wachtend op een mail die maar niet wil komen besluit ik via een omweggetje door het park even boodschappen te gaan doen. Ik steek mijn verrekijker in mijn tas, maar bedenk dan dat dat écht te belachelijk is voor zo'n kort wandelingetje. De meeste, zo niet alle, Nijmeegse stadsvogels heb ik inmiddels toch wel gezien. 

Langs het bosrandje in het park stikt het natuurlijk van de vogels. Hele zwermen vliegen langsbij. 'Allemaal ordinaire vinken, kool- en pimpelmeesjes, Mars! Niet stilstaan, gewoon doorlopen!' zeg ik tegen mezelf. Ik blijf echter maar vogels zien en hoor op een gegeven moment een grote bonte specht-achtig geluid. Het komt vanuit een boompje bij een hondenuitlaatplek. 'Wat is dát nou?' vraag ik me af, als ik een vogel ter grootte van een kleine duif op een tak zie zitten. Donkergrijs, met zwarte kop en staart, en een wit, horizontaal streepje in zijn flank. Als ik dichterbij kom vliegt hij naar een raamkozijn alwaar ik hem prima had kunnen bekijken... áls ik mijn kijker had meegenomen.

Om niet voor een rare, enge man aangezien te worden (wat ik wel degelijk ben) leg ik een passerende hondeneigenaar uit dat ik daar, leunend op een hek, naar een vreemde vogel zit te kijken en groet ik hem vervolgens om toch maar even thuis mijn verrekijker op te halen. Natuurlijk is de vogel tien minuten later gevlogen.



Ik denk dat het een ontsnapte volièrevogel is geweest. Echt schuw was hij niet, en wellicht ging hij wel uit heimwee in dat raamkozijn zitten. Een maina? Misschien moet ik toch maar een klein verrekijkertje aanschaffen, dat ik altijd makkelijk bij me kan steken.