Eén schamel roepje van de porseleinhoen heeft me vier muggenbulten gekost. Volgende week was het me me waard.— Mars Gremmen (@MarsGremmen) 15 juli 2016
'Hallo, kom er maar bij!’. Ik had de vijf vogelwerkgroepleden niet eens in het gras zien zitten, toen ik in de schemering naar de ooievaars bij de Millingerwaard stond te verrekijken. In de hoop dat de aldaar gesignaleerde porseleinhoen zich zou laten horen. Enfin, even later zat ik, weer eens geheel tegen mijn twitch-principes in, naast de vogelaarcollega’s muggen van me af te slaan. Allen met een smartphone/geluidsrecorder in de hand om de zweepslagroep van het hoentje voor het nageslacht vast te leggen. Waaróm eigenlijk in vredesnaam? Wat interesseert mij dat beestje, dat zich sowieso niet laat zien, nou helemaal? Toch de spanning en opwinding van krijg ik hem wel of niet te horen, denk ik. Twitchen is is een soort Pokémon Go voor volwassenen. Om dit berichtje maar even met een actuele gedachte te laten eindigen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten