maandag 25 september 2017

Rosse wouw en rode grutto

Vogelexcursieleider P. stelt voor om auto en fiets achter te laten en het stukje naar de vogelhut in de Liendense waard gewoon te lopen. Ik maak mijn fiets vast aan een verkeersbord vijftig meter verderop en hoor dan achter me enthousiaste geluiden uit de groep komen. Met z'n allen verrekijken ze één richting uit en ik hoor iemand 'wauw!' roepen. Of is het 'wouw'...? Een paar meter boven een weiland is duidelijk een roofvogel met de gevorkte staart van een rode wouw te zien! 



Ondanks dat ik hem al eens op een trektelpost heb zien voorbijvliegen, voel ik me minstens zo verrukt als bij de eerste waarneming van een ijsvogel. Uit blijdschap maak ik een onhandig stoer vuistjuichgebaar en volg ik met mijn kijker de wegvliegende wouw. Die over de dijk verdwijnt en een heel eind verderop in een boom gaat zitten.

0,3 seconden later zwaai ik met een grijns op m’n gezicht naar de nagenietende cursusdeelnemers en race ik op mijn fiets richting de prachtvogel. Ik zie hem niet zitten in de boom, maar nadat er een paar duiven opfladderen, besluit de wouw ook weer verder te trekken. Dé kans om wat minder beroerde bewijsplaatjes te schieten. Nu ik er beter op ben voorbereid. 






Ware het niet dat het licht niet veel beroerder kan dan dat het op dit moment op de vogel valt. Een photoshopcollage laat wel mooi het vluchtbeeld zien.  




Er verschijnt een kievit in beeld, die duidelijk niets van de wouw moet hebben. Hij voert een aanval uit. En als ik even langs mijn camera kijk zie ik dat de roofvogel in een wolk van kieviten is beland. Ik raak hem kwijt en na het verdwijnen van de kieviten, vind ik mijn rode vriend niet meer terug. Maar wat een prachtwaarneming! En wat een vreugde dat ik blijkbaar nog steeds uitermate vrolijk van een vogelwaarneming kan worden! Op m'n oude dag.






Na de excursie ontvangt vogelcursist T. een app-vogelalert. Rosse grutto in de Loonse waard! En die waard ligt, met een beetje fantasie, op de terugweg naar Nijmegen. Samen met B. fiets ik naar de plek, weten de reeds met auto gearriveerde T. en E. ons te vertellen dat hij nét voor onze komst uit beeld is verdwenen, vindt een twitchende toevallig in de buurt zijnde R. het beestje weer terug en steek ik eindelijk weer eens een nieuwe Gelderse vogel in m'n zak. Topexcursie!





Nog even terug naar de Liendense waard. Natuurlijk kan ik ook nog steeds genieten van twee lekker dichtbij foeragerende bonte strandlopers.




En een mooie determinatie-opluchtende kluut is ook niet mis.




Restfoto's. Leuke oudewaalwaarneming van deze week: een tweetal kleine strandlopers. Vergezeld door drie kemphanen. Waarvan de voorste een héél zeldzame driepotige kemphaan.




Al een paar dagen foerageert er een groepje strandlopers in de Oude Waal. Waarvan vier bont en twee klein. De grootste vogels op de foto zijn weer kemphanen. De kleine strandlopers openen en sluiten de rij.




Stel je voor dat deze foto scherp geweest zou zijn. Had-ie zo op de middenplaat van Vogels gekund!




Bijzonderste waarneming ergens vorige week: een krombekstrandloper. Op de (onderste) foto v.l.n.r.: bonte strandloper, een kokmeeuw die er helemaal ondersteboven van is, een kemphaan en de krombekstrandloper.

2 opmerkingen:

  1. Die stomme vogels interesseren me werkelijk geen hol en toch blijf ik je blog met veel interesse en nog meer plezier lezen! Hilarisch.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoe kunnen vogels je nou geen hol interesseren? Ondenkbaar, Marq. Ondenkbaar!

    BeantwoordenVerwijderen