10-05-17

Morgen is ze jarig en komende zondag wordt het gevierd. Haar tiende verjaardag. Nichtje G. is fan van Suus en Sas uit weekblad Tina. Laat ik nou de tekenaar van die strip goed kennen! Een cadeau is dus snel bedacht; met twee gesigneerde albums doe ik haar vast een groot plezier. En daar had ik graag drie kwartier fietsen voor over. Dat de tekenaar vlákbij een favoriete vogelplek van mij woont heeft er niets mee te maken. Heus.

(En nee, ik denk niet dat ze dit blog leest.)



Op het fietspad richting mijn favoriete vogelplek kom je altijd wel een of twee roodborsttapuiten tegen.

Deze keer zat er ook een viertal vrolijk kwetterende puttertjes. Terwijl één puttertje al voldoende is om mijn dag goed te maken.

Tijd voor wat vergelijkingsfoto's. Leerzaam voor het kunnen inschatten van de grootte van een vogel.

Oeverloper en bontbekplevier.

Bos- en groenpootruiter. 

Groenpootruiter en grauwe gans.

In een akkerland tegenover de steltloperplassen foerageert een groep van minstens zesendertig gele kwikstaarten. Het kan haast niet anders dan dat er zich ook wat zeldzame Noordse kwikstaarten tussen bevinden. Ik ga tegen een boom zitten en probeer de beweeglijke gele vogeltjes van grote afstand te fotograferen. Minstens een half uur lang schiet ik tientallen plaatjes in de hoop dat er een bruikbare foto tussen zit. En in de hoop dat ik misschien wel een nóg zeldzamere kwikstaart tegenkom.

Noordse kwikstaarten zaten er in ieder geval tussen. En met deze foto ben ik ook best blij. Een uitsnede van een foto met grote onscherpe gedeeltes. Met mijn toestel, zonder statief en gezien de grote afstand, bijna onmogelijk om compleet scherp te krijgen. Maar ze staan er leuk op. En je ziet zelfs een glimlichtje in hun ogen.

Ik hoopte even op een Engelse kwikstaart. Maar het is een gele kwikstaart. Die nog niet helemaal rijp is. (Denk ik...)

Op de terugweg een beeld dat je als vogelaar regelmatig ziet. Een zwarte kraai die een buizerd opjaagt. (Op de foto scheert hij vlak over de buizerd heen.)

Mannetje tapuit in mooi avondlicht. Er zaten minstens zes tapuiten op dat akkerland. 

Sprinkhaanzanger. Horen doe je ze wel. Op de juiste plekken. Ze laten zich echter zelden zien. Dus vandaag had ik geluk. Maar ook weer pech. Mijn fotocamera heeft namelijk aan twee dingen een broertje dood. Foto's maken in de schemering en plaatjes schieten van vliegende vogels. Dan gaat-ie gelijk op onscherp en vliegt het fotogruis je om de oren.

Ik hoorde dat de voorjaarstrek op z'n eind loopt. Jammer. Moet ik de zwarte ruiter, steenloper en temmincks strandloper maar voor volgend jaar bewaren. Er zit niets anders op. Scheelt me wel weer een hoop tijd qua blogberichtjes schrijven...