zondag 28 mei 2017

Vogels kijken met Hans Dorrestijn




De laatste tijd win ik de ene na de andere prijs. Kaartjes voor Annie M.G. Schmidt de musical, een broodbakboek, een Dove schoonheidspakket... Dus toen er een facebookberichtje voorbijkwam waarin je twee kaartjes voor een ooijpolderwandeling met baardmannetje Hans Dorrestijn kon winnen, sloeg ik snel toe. Ik hoefde alleen maar in een reactie te melden over welke van zijn vierhonderdzestig favoriete vogels hij een boek had geschreven. (De wielewaal.) Vanzelfsprekend won ik weer. Mijn tante P. kon wel een verzetje gebruiken en lacht bovendien zeer smakelijk, dus die mocht mee.

De groep deelnemers moest zich verzamelen voor de bibliotheek. Die had de wandeling, plus de daarop volgende lezing georganiseerd. Bij aankomst hoorde ik een zwarte roodstaart zingen, waarmee we gelijk al een mooi begin van de dag bij de kladden hadden.

De wandeling duurde twee uur. Dus dan weet je van tevoren dat je zelfs de zeer vlakbij gelegen nestvlotjes van de zwarte sterns niet eens gaat halen. In vogelaarstijd is twee uur namelijk gelijk aan drieëntwintig minuten. De tijd vliégt voorbij als je vogelt.

Inmiddels behoor ik tot de ietwat gevorderde vogelaars. Waardoor ik excursieleider Harvey van Diek een tweetal putters in het riet en een heel mooi kneumannetje op een struik kon aanleveren. Zodat hij er zijn telescoop op kon richten voor de wandelaars die die prachtbeestjes nog nooit 
hadden gezien. 'Hier ben ik heel blij mee', liet Hans weten, nadat hij de kneu bewonderd had. Met zijn zevenenzeventig jaar wist hij fysiek nog aardig mee te komen. Grappen bewaarde hij veelal voor de lezing. De meeste tijd stond hij met zijn verrekijker gretig grasmus-, bosrietzanger- en kneuwaarnemingen op te slurpen.

Aan het begin van de wandeling liep ik naast hem en kon ik even naar het vierde seizoen Baardmannetjes informeren. Mijn favoriete televisieprogramma. Dat zich deze keer gedeeltelijk in stedelijk gebied afspeelt. Met als resultaat een mopperende Dorrestijn die vooral duivenkauwtjes en merels had gezien. Bijzondere stadsbewoners als de slechtvalk waren in geen velden of wegen te bekennen. Met andere woorden: dat belooft weer toptelevisie!

De lezing was (bij mij) bekend en vermakelijk. Tante P. had zichtbaar van deze ochtend genoten en Hans sloot het evenement af met het signeren van zijn boeken. Foto's nu!




Exclusieve foto van de kneu waar ik Hans mee kon verblijden.







Hans en Harvey aan kop. (Als je mij niet meetelt.)




Héél veel vogelfoto’s heb ik niet gemaakt. Laat staan heel erg goede. Want dat ging allemaal van mijn dorrestijntijd af. Hans verschijnt nu eenmaal minder vaak in mijn beeld dan de roodborsttapuit. Al is zo'n juvenieltje als hierboven wel een heel leuke waarneming. Mooie ontdekking van Harvey.




















Hans en Harvey poseren. Tip voor fotografen: altijd even je rits openzetten voor vrolijk kijkende geportretteerden. (Mijn rits stond niet echt open hoor. Ik zei gewoon weer iets heel erg grappigs.) (Klik op de foto voor een grotere weergave.)






Dankzij de oplettendheid van Harvey kwamen ook bromvliegliefhebbers aan hun trekken.


Prachtig vogeltje hoor. De grasmus.






Twee mannen zonderen zich af van de groep. Een schrijver en een fotograaf. Zeker kunstenaars. 



Die hand heb ik zelf over het hoofd van de verkoper naast Hans geplakt. Ik probeer zo min mogelijk mensen ongevraagd herkenbaar online te plaatsen. In verband met privacy en zo. (Mocht hij juist dólgraag herkenbaar in beeld komen dan krab ik het er wel weer af.)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten