Schutkleur

Ik zág een blauwborst, verschanste me vervolgens snel met m’n camera in een droge sloot en kreeg toen deze kleine karekiet voor de lens. Eigenlijk leuker. Want die had ik nog niet eerder gefotografeerd. De blauwborst zag ik niet meer terug.

Regelmatig schrijf ik hier hoe een vogeldag alleen al met de waarneming van zo'n vrolijk kwetterend puttertje gelijk al goed is. Maar als je hem op deze foto bekijkt, omringd door prikkeldraad, heeft hij best wel een boos, duivels gezichtje. Kan zo worden gebruikt voor de hoes van de nieuwe Iron Maiden.

Zie ik nou een witte kwikstaart? Is het een stuk papier? Door de verrekijker kan ik het niet zien. Zelfs met m'n verder inzoomende camera blijft het witte plekje voor mij ondefinieerbaar. Zojuist op m’n computerscherm zag ik pas dat het een kievit was. Met lof geslaagd voor z'n schutkleurexamen.

De zwarte sterns zijn teruggekeerd op hun vlotjes in de Oude Waal! En zo te zien komt het met het nageslacht dik in orde.