Met z'n vijven meldden we ons bij een weiland tussen Winssen en Bergharen. Drie vrouwen, één man en ik. Weidevogelnesten zoeken en met een stok markeren zodat de eigenaar van het land óm de nesten kan maaien i.p.v. eroverheen. In een rij naast elkaar door een drietal weilanden lopen, en als er een vogel verschrikt opvliegt, snel naar de plek rennen waar hij vandaan kwam en z'n nest zoeken. Dat klinkt makkelijker dan het was. Het gras stond érg hoog, de weilanden waren érg groot en de nesten vinden was bijna ondoenlijk. Eén vrijwilligster was vergeten dat ze hooikoorts had, wat het zoeken ook niet bepaald makkelijker maakte. Uitslover als ik ben struinde ik solo ook nog een keer door een tweetal weilanden, waarbij ik op een gegeven moment een ontzettende smak maakte door de ongelijke kleigrond. (Op het hoge gras val je lekker zacht, maar m'n enkel zei 'zwik'. Benieuwd hoe die er morgen aan toe is.) Volgens de hooikoortsvrijwilligster zag ik er, met de markeerstokken stevig in mijn handen, uit als een ninjakrijger. (Ze had me niet zien vallen...) Uiteindelijk hebben we een grutto- een tureluur- en een wilde eendennest kunnen markeren. Benieuwd of de boer straks met z'n, naar zeggen, tien meter brede, ultrasnelle maaimachine de stokjes kan zien en ontwijken...Met vier vrijwilligers weidevogelnesten gemarkeerd zodat de boer er omheen kan maaien. Zijn jullie niet trots op jullie striptekenaar...?— Mars Gremmen (@MarsGremmen) 5 mei 2016
Daarna nog doorgefietst naar de Liendense waard bij Batenburg, want met een beetje fantasie lag die toch op mijn route. Lekker weer, leuke vogels gezien en vanaf nu ga ik mezelf natuurlijk kwalificeren als 'de onverschrokken vogelredder'. Of, het is immers vijf mei, als 'soldaat van de grutto'. Of als 'Ninja Mars'. Of...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten