Stroper

En ik maar roepen: 'Hello! Where are you? Don't be scared!' Maar geen Engelse kwikstaart te zien. #Vogelaarsleed

— Mars Gremmen (@MarsGremmen) 28 april 2016

Een man in de verte, met een drietal honden, verjaagt onbedoeld de tien gele kwikstaartjes waar ik naar sta te verrekijken. Dus ik loop maar een eind van hem vandaan en voer de twee bergeenden, aan de rand van het Weurtse Grindgat, in op waarneming.nl. Dan duikt hij opeens achter me op. 'Nee, jij ziet er niet verdacht uit.' Hij haalt zijn mobiel tevoorschijn en ik verwacht dat hij een foto van een kras op zijn auto of een ingetrapt achterlicht wil laten zien. Hij presenteert me echter een foto van een dood konijn. Stropers! Een aantal strikken had hij al gevonden en opgeruimd en een tweetal konijnen was zelfs door hem bevrijd. Of ik de politie wil bellen als ik iets verdachts zie. Dat wil ik wel. Hij verontschuldigt zich nog dat hij mij voor een verdacht silhouet aanzag, maar ik protesteer en zeg dat hij dat heus wel goed gezien had. Ik heb het afgelopen jaar niet voor niets zo hard aan m'n rare snuiter-look gewerkt. Kom nou!

Mijn tweede belverzoek die middag, kreeg ik wat eerder van een vrouw met mini-neuspiercing, die mij vroeg of ik haar wilde bellen als ik een witte hond met bruine kop zag. Daar stond ze, zonder dat het bewust tot mij was doorgedrongen, al een kwartier naar te roepen. Ik kon hem gerust bij z'n kop vasthouden want hij beet echt niet... Ik zegde toe, voerde in een recordtijd haar nummer in, qua langzaamheid, want hoe doe je dat ook alweer met zo'n iPhone, en wandelde verder. Aan de vreugdekreten te horen, een vijftal minuten later, was het beestje niét in een konijnenstrik gelopen, en waren de twee alweer herenigd.

Ik was naar het Grindgat gefietst voor een Engelse kwikstaart, de beflijster of, op z'n minst, een tapuit. Ze lieten zich echter alledrie niet zien, dus ik verwachtte deze keer zonder waarnemingshoogtepuntje te moeten thuiskomen. Gelukkig fietste ik over de Waalbrug terug en kon ik daar een náár en ván de brug af vliegende slechtvalk nog aardig bekijken. Van het vogelen thuiskomen zonder waarnemingshoogtepuntje gebeurt eigenlijk zelden of nooit. Er is altijd wel een bijzonder moment. Al is het maar een spectaculaire wolkpartij, een regenboog of gewoon een puttertje aan de kant van de weg.